Anomalije zuba
Iz Vikipedije, slobodne enciklopedije
Anomalije zuba predstavljaju abnormalnosti u strukturi, obliku, broju, položaju i veličini zuba ili njihovom međusobnom odnosu. Ponekad je teško napraviti razliku između anomalije i esktremne varijacije u dentalnoj morfologiji. Uzroci anomalija su polivalentni i obuhvataju genetičke faktore, različite metaboličke smetnje u toku razvoja, delovanje lokalnih štetnih činilaca, prevremeni gubitak mlečnih zuba i slično.[1]
Dentalne anomalije se javljaju veoma retko, i znatno češće su prisutne kod zuba stalne denticije. Najčešće se manifestuju u periodu smene zuba (između šeste i osme godine života), ali se mogu javiti i pre izvijanja zuba ili kasnije.[2]
Važno je da se one na vreme prepoznaju i adekvatno tretiraju, jer se vremenom anomalije menjaju i postaju sve komplikovanije. Grana stomatologije koja se bavi rastom i razvojem zuba, vilica i struktura lica i njihovim abnormalnostima, se zove ortodoncija. U zbrinjavanje abnormalnosti uključuju se i druge stomatološke discipline u zavisnosti od konkretnog slučaja i težine anomalije.
…
Ortodontska terapija
Veliki broj anomalija se uspešno sanira u okviru ortodoncije To je klinička specijalistička grana stomatologije koje se bavi rastom i razvojem zuba, vilica i dentofacijalnog kompleksa, i ispravnjanjem nepravilnog položaja zuba i loših međuviličnih odnosa.
Lečenje se započinje najčešće u uzrastu od 7-8 godina, kada sa nicanjem stalnih zuba, ove abnormalnosti postanu vidljive. Samo u izuzetnim i težim slučajevima tretman može početi ranije. U ranom uzrastu (do trinaeste godine) tretman se sprovodi pokretnim pločastim ili funkcionalnim aparatima, koji se nose nekoliko sati dnevno i tokom cele noći. Za efikasnije delovanje može se upotrebiti i fiksni ortodontski aparat “fiksna proteza”, koji se stavlja na stalne zube i koji znatno skraćuje ukupno vreme nošenja proteze.[9]
Razlika između fiksnih i mobilnih aparata je u jačini mehaničkih sila koje ispravljaju zube, vrsti žice, preciznosti i brzini ispravljanja anomalije. Mobilna proteza koju korisnik sam vadi preporučuje se mlađoj deci kada su u pitanju manje anomalije, dok se fiksna obično preporučuje kof formiranih anomalija sa većim nepravilnostima zuba, i kad mobilna proteza ne može da pruži zadovoljavajuće efekte.
Period nošenja aparata se obično deli na aktivni i retencioni period. U aktivnom periodu se vrši blago pomeranje zuba u željenu (ispravnu) poziciju. Ovaj period traje najviše 2 godine. Kada su zubi dovedeni u željenu poziciju započinje se faza retencije koja ima za cilj da zadrži zube u izmenjenom položaju.
Izrazito teški poremećaji zahtevaju saradnju ortodonta, maksilofacijalnog hirurga, protetičara i drugih specijalista, i ovakve terapije se često završavaju tek u odraslom dobu pacijenta.
…
Izvor: Wikipedia
